Δον Καμίλο

Το έργο Δον Καμίλο του καταγόμενου από τη Μεσσήνη συγγραφέα Σωτήρη Πατατζή, έκανε πρεμιέρα στο Θεατρικό Εργαστήρι Μεσσήνης, τον Φεβρουάριο του 2014. Τη σκηνοθεσία είχε αναλάβει ο ηθοποιός Περικλής Αλμπάνης, επίσης από τη Μεσσήνη.

Συντελεστές Παράστασης

Δον Καμίλο, Σωτήρη Πατατζή: Σκηνοθεσία: Αλμπάνης Περικλής, Βοηθός Σκηνοθέτη: Ξυνού Ρουμπίνη, Επιμέλεια Μουσικής- Φωτιστικών: Βεναρδής Γεράσιμος, Αλμπάνης Περικλής, Ηχολήπτης- Φωτιστής: Πούπουζας Γιάννης, Επιμέλεια Σκηνικών- Αφίσσας: Παναγιωτόπουλος Ηλίας, Κατασκεύη Σκηνικών: Πούπουζας Γιάννης, Φωτογράφιση Προγράμματος: Τασσόπουλος Γιώργος, Επιμέλεια Προγράμματος: Γιαννέτσου Τασία, Επιμέλεια Κομμώσεων: Γιαννέτσου Τασία

Έπαιξαν οι ερασιτέχνες ηθοποιοί:

Δον Καμίλο, Σωτήρη Πατατζή: Αγγελική Ιντζέπελη: Τζούλια, Χριστίνα Κωνσταντοπούλου: Κυρία, Κώστας Αναγνωστόπουλος: Μάριο, Σπύρος Ασημακόπουλος: Δον Καμίλο, Αλέκα Δρακοπούλου: Νικολέτα, Σάκης Σταθόπουλος: Φλουράτος, Ηλίας Παναγιωτόπουλος: Καρδινάλιος

Υπόθεση “Δον Καμίλο”

Ιταλία: ο εν ενεργεία δήμαρχος Φλουράτος, του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος, διεκδικεί γι’ άλλη μία τετραετία το δημαρχιακό θώκο, με αντίπαλό του τον -αριστερών πεποιθήσεων- υποψήφιο δήμαρχο, Πεπόνε.

Κινδυνεύοντας οι χριστιανοδημοκράτες να χάσουν τις εκλογές, μηχανεύονται και θέτουν σε εφαρμογή διάφορα πολιτικά κόλπα. Συμπαρασύρουν με το μέρος τους και τον Δον Καμίλο, εκπρόσωπο της Εκκλησίας, ώστε να συμβάλλει στη νίκη τους, επισείοντας τον κίνδυνο της από Βορράν εισβολής.

Τα γεγονότα και οι κωμικές καταστάσεις εναλλάσσονται τόσο ραγδαία και απρόβλεπτα, που για πρώτη φορά δήμαρχος εκλέγεται ο Πεπόνε.

Αποτέλεσμα όλων αυτών των εχθροτήτων και αντιπαλοτήτων, είναι να γεννηθεί ένας μεγάλος έρωτας ανάμεσα στο γιο του Πεπόνε και στην ανιψιά του Δον Καμίλο. Και ό,τι δεν καταφέρνει να κάνει η πολιτική και η κομματική αντιπαλότητα, το πετυχαίνει ο έρωτας των δύο παιδιών.

Σημείωμα Σκηνοθέτη για το Δον Καμίλο του Σωτήρη Πατατζή

Αυτή είναι η δεύτερη χρονιά που συνεργάζομαι με το θεατρικό εργαστήρι τη πατρίδας μου. Το γεγονός αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα γιατί η φλόγα που μου έχουν ανάψει τα μέλη αυτής της ομάδας, κάτω από πραγματικά δύσκολες συνθήκες και πάντα με γνώμονα μόνο την αγάπη για το θέατρο, φουντώνει όλο και πιο πολύ στη συνείδηση των κατοίκων πόλης μας.

Φέτος, θέλοντας να τιμήσουμε ένα πραγματικά ελεύθερο πνέυμα όπως αυτό του συμπατριώτη μας Σωτ. Πατατζή επιλέξαμε το θαυμάσιο έργο του “Δον Καμίλο”.

Με αγάπη,

Περικλής Αλμπάνης

Εγώ από την πλευρά μου δεν έκανα τίποτα άλλο από το να υπηρετήσω σωστά την κοφτερή σκέψη αυτού του τόσο σημαντικού συγγραφέα. Το ίδιο έκαναν και οι ερασιτέχνες ηθοποιοί οι οποίοι υπερέβαλλαν εαυτόν για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των ρόλων τους. Δική τους λοιπόν η επιτυχία. Χειροκροτήστε τους!!! Το αξίζουν. Καλή διασκέδαση!

5 χρόνια Θεατρικό Εργαστήρι Μεσσήνης

Κλείνουν πέντε χρόνια από την ίδρυση του Θεατρικού Εργαστηρίου Μεσσήνης.
Γνωρίζετε με πόσες δυσκολίες ξεκινήσαμε. Χωρίς υποδομή και με την ελάχιστη εμπειρία μας.
Το πάθος μας για δημιουργία και πολιτισμό. Η αγάπη μας για το θέατρο και τους συμπολίτες μας.Η ουσιαστική δική σας συμπαράσταση. Το έμπρακτο ενδιαφέρον που έδειξαν, όλα αυτά τα χρόνια, οι εκλεγμένοι στο Δήμο μας.
Η συγκινητική στήριξη -παρά την οικονομική κρίση- των επαγγελματιών της πόλης μας, των άλλων χορηγών συμπολιτών μας και του ΟΠΑΠ τελευταία, είναι οι κύριοι συντελεστές ολοκλήρωσης της δύσκολης αυτής προσπάθειάς μας.
Γιορτάζοντας την πενταετία μας, αποφασίσαμε να ανεβάσουμε το έργο “Δον Καμιλό” του συμπατριώτη μας συγγραφέα Σωτήρη Πατατζή, https://them08.gr/?p=4014 που φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη γέννησή του. Θέλουμε να τον τιμήσουμε με αυτόν τον τρόπο, ανεβάζοντας ένα από τα πιο γνωστά έργα του.
Ευχαριστούμε την οικογένεια του συγγραφέα και ιδιαίτερα τη σύζυγό του κ. Σάσα Πατατζη που μας τίμησαν και αυτοί με την εμπιστοσύνη τους.
Ελπίζουμε με την μεγάλη προσπάθεια που καταβάλουμε, να αναδείξουμε το σπουδαίο αυτό έργο και να φανούμε αντάξιοι αυτής της εμπιστοσύνης.

Καλή θέαση!

Η απολογία… του συγγραφέα

Η σάτιρα που μας κάνατε τη τιμή να παρακολουθήσετε απόψε, δεν είναι διασκευή πεζογραφικού έργου ή κινηματογραφικού φιλμ, όπως θα μπορούσε κανείς να υποθέσει πριν από την παράσταση. Από τα γνωστά ευθυμογραφήματα του Τζοβανίνο Γκουαρέσκι – που είναι κομματιαστές και ανεξάρτητες μεταξύ τους ιστοριούλες, κάτι ανάλογο με τις “ιστορίες του χωριού” που έγραφε στον τόπο μας ο αλησμόνητος ΣΤΑΜ ΣΤΑΜ – χρησιμοποίησα μόνο το θαυμάσιο εύρημα της συνομιλίας του κεντρικού ήρωα με το Χριστό, αλλά και αυτό με μία ουσιώδη διαφορά. Ο δικός μου ήρωας, δεν κουβεντιάζει με τον Ιησού όπως θέλει να πιστεύει ο ίδιος, αλλά με την συνείδησή του, όπως φαίνεται ξεκάθαρα από τα λόγια που του λέει η “φωνή”, καθώς και από τις αντιδράσεις της.

Κατά τα άλλα, ο μύθος, η πλοκή, ο διάλογος, οι κωμικές καταστάσεις, τα πρόσωπα κλπ δεν έχουν καμία σχέση με τα πεζογραφήματα του Γκουαρέσκι. Ο Δον Καμίλο και ο Πεπόνε της κωμωδίας μου, είναι διαφορετικοί σαν χαρακτήρες από τους ομώνυμους ήρωες του Ιταλού συγγραφέα. Όσο για τα υπόλοιπα πρόσωπα, δεν υπάρχουν στα ευθυμογραφήματα του Γκουαρέσκι ούτε σαν ονόματα.

Κάνω αυτή τη διευκρίνιση για δύο λόγους. Πρώτα – πρώτα δεν θα ήθελα να μεταθέσω σε ώμους άλλων ευθύνες που είναι αποκλειστικά δικές μου. Αν ο Δον Καμίλλο που έπλασα δεν σας αρέσει, θα φταίω για όλα εγώ και κατά τίποτα ο Γκουαρέσκι.

Έπειτα, θέλω να προκαταλάβω όσους τυχόν θα έσπευδαν να με κατηγορήσουν ότι έκανα αυθαιρεσίες ότι δε στάθηκα πιστός στο πνεύμα του πρωτότυπου κ.λ.π.

Μένει τώρα να απολογηθώ για ένα ακόμα. Αφού είναι έτσι, θα μου πουν ίσως μερικοί αθώοι, γιατί παρουσιάζεται ο Δον Καμιλλό σου σαν έργο Ιταλικό; Ω! Απλούστατα κυρίες και κύριοι, διότι…διότι…(εδώ ξεροβήχουμε ελαφρώς γιατί πρόκειται να μασήσουμε τα λόγια μας….). Α, να το βρήκα. Διότι στην Ελλάδα μας, όπου όπου θάλλει η πορτοκαλλέα, είναι τα πάντα τέλεια, ζούμε στον ωραιότερο των δυνατόν κόσμων, κυρίες και κύριοι.

Τι να σατιρίσεις; Την Εκκλησία μας και την πολιτική μας; Ω, θα ήτανε φρικτό! Η σάτιρα, δεν είναι, φευ σαν την πορτοκαλλέα. Φυτρώνει μόνο όταν υπάρχουν στραβά κι ανάποδα καθώς και ελευθερία να τα καυτηριάσεις. Εδώ, έχουμε φυσικά ελευθερία για να τα καυτηριάσεις. Εδώ, έχουμε φυσικά ελευθερία, αλλά δεν έχουμε στραβά και ανάποδα. Ε τι να σας κάνουμε και εμείς οι συγγραφείς; Καβαλάμε τη φαντασία μας και πεταγόμαστε να βρούμε θέματα στην Ιταλία, είναι άλλωστε τόσο κοντά και μας μοιάζει τόσο πολύ…

ΣΩΤ. ΠΑΤΑΤΖΗΣ